Coutelino
Molinia caerulea subsp. caerulea
Poaceae Graminaceae
Àutri noum : Erbo-dóu-tai, Erbo-de-tai.
Noms en français : Canche bleue, Molinie bleue.
Descripcioun :L'erbo-dóu-tai vo coutelino, trachis en mato dins li relarg umide. Li cambo soun duro, li fueio larjo e coupanto alor que lis espigueto, à 2 o 3 flour, soun pichouneto. Sa lengueto (ligulo) èi facho d'un renguiero de péu. La subsp. caerulea a de fueio pas trop larjo (2 à 8 mm) e peréu si lemma soun mens longo (3 à 5 mm) e mens pounchudo que la subsp. arundinacea. Es uno planto pu bluio e pu pichoto que trachis pulèu en mountagno. Coumpara emé la subsp. arundinacea que ié sèmblo.
Usanço :La coutelino s'acampo pèr la banastarié, pèr faire d'ùni causo pulèu menudo.
Port : Grando erbo
Taio : 0,5 à 1,5(2,5) m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Molinia
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 30 à 50 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 2300 m
Aparado : Noun
Liò : Prado palustro
- Prado umido
- Palun tourbous
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Molinia caerulea subsp. caerulea (L.) Moench., 1794
Pisso-chin
Taraxacum officinale
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.
Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.
Descripcioun :Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.
Usanço :Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms
Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre
Liò : Champ
- Prado umido
- Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780
(= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )